عدس گیاهی حبوبات است و عدس برای کم خونی مفید است. که به عنوان گیاه خوراکی و علوفه ای کشت می شود. عدس در زمان های قدیم خورده می شد، در مصر باستان رایج بود ، نان آن را در تابوت مردگان می گذاشتند.
از آفریقا به یونان رسید که غذای روزانه مردم عادی بود و سپس به کشورهای اروپایی گسترش یافت. این لوبیا فقط در قرن دوازدهم به روسیه آورده شد و آنها را “سوچویتسا” از کلمه “آبدار” نامیدند.
در حال حاضر بزرگترین مزارع عدس در هند , کانادا , ترکیه , نپال و ایران می باشد. در اروپای مرکزی کمی پرورش داده می شود.
ترکیبات عدس شامل ویتامین های E، B و PP، کاروتن، فسفر، کلسیم، پتاسیم، مس، بور، نیکل، کروم، ید، فلوئور، روی، منگنز، مولیبدن و همچنین اسیدهای چرب امگا 3، امگا 6 است.
با استفاده زیاد از فرآورده، احتمال اختلال در عملکرد کلیه، هضم غذا و تشکیل سنگ وجود دارد. چال پلو که توسط سرآشپز رستوران ارمنی آرژان پانوسیان اختراع شده است، تنها در نیم ساعت قابل پخت است. ویژگی ظرف این است که مواد موجود در آن با هم مخلوط نمی شوند.
مطالعات نشان می دهد که عدس برای دیابت مفید است. به طور کلی بدن را التیام می بخشد، به لطف پروتئین گیاهی انرژی می دهد، عملکرد، خلق و خو را بهبود می بخشد و به تحمل استرس کمک می کند.
عدس قرمز به دلیل ترکیبات شیمیایی غنی، سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند، مقاومت بدن را در برابر عفونت ها افزایش می دهد، فعالیت گوارشی را عادی می کند، فعالیت آنتی اکسیدانی دارد و رادیکال های آزاد را خنثی می کند، عملکرد کبد را بازیابی می کند و سطح قند را کاهش می دهد.
علاوه بر این، لوبیا تأثیر مثبتی بر سلامت چشم، پاکسازی صورت از آکنه، کمک به یبوست و اسهال و تقویت عروق خونی دارد. عدس قرمز می تواند به افراد مبتلا به عدم تحمل فردی، دیسکینزی صفراوی، سنگ کلیه و سنگ کلیه، زخم معده، هموروئید، نقرس آسیب برساند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.