در یک مطالعه استفاده از کفش بچه گانه کودکان توسط مراقبان گزارش شد و ممکن است تحت تأثیر سوگیری مطلوبیت اجتماعی قرار گرفته باشد.
در مطالعه دوم کودکان در ساعات مدرسه مورد ارزیابی قرار گرفتند که منجر به برآورد بیش از حد استفاده از کفش شد زیرا کودکان در مناطق روستایی تمایل به پوشیدن کفش در مدرسه داشتند .
ما پیشنهاد می‌کنیم که تخمین‌های استفاده از کفش چرم بچه گانه دست دوز و درجه محافظت اعطا شده ممکن است متفاوت باشد اگر بچه‌ها خودشان این رفتار را گزارش کنند و اطلاعات بین کودکان بدون توجه به حضور در مدرسه جمع‌آوری شود.
علاوه بر این، شواهد کمی در مورد تأثیر عوامل اجتماعی-اقتصادی بر استفاده از کفش بچه گانه جورابی در میان کودکان روستایی در سن مدرسه که بسیار مستعد ابتلا به پودوکونیوز هستند، وجود دارد.
مطالعات کیفی کفش چرم طبیعی بچه گانه نقش محدودیت‌های مالی را در محدود کردن توانایی والدین برای تهیه تعداد کافی جفت کفش برای فرزندان خود گزارش کرده‌اند.
مطالعات اپیدمیولوژیک اجتماعی مدت‌هاست که ارتباط نزدیکی بین عوامل اجتماعی-اقتصادی و رفتارهای بهداشتی مشاهده کرده‌اند.
به گفته گیدنز، عوامل اجتماعی-اقتصادی شرایط اجتماعی را ایجاد می کنند که می توانند رفتارهای پیشگیرانه را محدود یا فعال کنند.
با مزیت اجتماعی-اقتصادی، منابع و دسترسی به ساختارهای فرصت حاصل می شود که شانس زندگی را افزایش می دهد و قابلیت های پیشگیری از بیماری را گسترش می دهد.
به گفته گلیمور و همکارانش، افراد به دلیل محدودیت‌های اقتصادی-اجتماعی مجبور به رفتارهای ناسالم هستند.
مطالعات در مورد پودوکونیوز همچنین نقش شرایط اجتماعی-اقتصادی خانواده ها را در انجام رفتارهای پیشگیرانه شناسایی کرده است.
مطالعات در میان مردم روستایی در جوامع بومی پودوکونیوز، ارتباط مثبت وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده را با کفایت تعداد جفت کفش و رفتار استفاده از کفش مشاهده کرده‌اند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.